Opšti podaci o gradu Somboru
Grad Sombor se nalazi na krajnjem severozapadu AP Vojvodine i administrativni je centar Zapadnobačkog okruga. Smešten je na dnu basena nekadašnjeg Panonskog mora, na nadmorskoj visini od 89m. Prostire se na 1.178 kilometara kvadratnih, što je 13,50% teritorije okruga, odnosno 5,47% teritorije AP Vojvodine. Poljoprivredna površina zauzima 101.070 ha ili 85% teritorije, a šumska se prostire na 7.076 ha.
Graniči se sa opštinama Suboticom, Odžacima, Bačkom Topolom, Kulom i Apatinom, dok se na severu graniči sa Mađarskom, a na zapadu sa Republikom Hrvatskom. Pored Grada Sombora, Opštinu čini još 15 sela: Aleksa Šantić, Bački Breg, Bački Monoštor, Bezdan, Čonoplja, Doroslovo, Gakovo, Kljajićevo, Kolut, Rastina, Riđica, Stanišić, Svetozar Miletić, Stapar i Telečka.
Prema poslednjem popisu iz 2011. godine, na teritoriji Opštine živi ukupno 85.903, a u samom gradskom naselju 47.623 stanovnika. U Somboru je registrovana čak 21 nacionalnost, a većinsko stanovništvo je srpsko sa udelom od 63,3%, sledi mađarsko sa 11,5% i hrvatsko sa 8,2%. Gustina naseljenosti iznosi 187 stanovnika po kvadratnom metru.
Opšti podaci o poljoprivredi u Somboru
Istorija Sombora
Grad Sombor dobio je ime po vlastelinu Cobor Sent-Mihalju, koji je posedovao ovu teritoriju u XIV veku. Grad je bio razvijen i brzo se uvećavao, sve do 1541. Godine, kada ga zauzimaju Turci i daju mu ime Sombor. U vreme upada Turaka, grad je brojao oko 2000 domaćinstava, mnogo kojundžijskih radnji i slovio je za bogatu i razvijenu varoš. Stanovništvo su činili Srbi i Mađari. Vrlo brzo, Sombor postaje nahijsko sedište Segedinskog sandžaka i postaje privredni, vojni i verski centar na ovoj teritoriji.
1687. godine Sombor osvaja Austro-Ugarska i u tom periodu u Grad se doseljava 5.000 Bunjevaca, a Srbi će se tu nastaniti 1690. nakon seobe pod Čarnojevićem. Postaće graničarski grad, steći će vojni ugled zbog učestvovanja u bici kod Slankamena i Sente, a nakon toga postaje sedište sreza Bačke županije. 1717. postaje vojnička varoš na čelu sa grofom Jovanom Brankovićem. Pod njegovim vođstvom učestvovaće u osvajanju Petrovaradina i Beograda. U znak zahvalnosti, carevina će vojnicima dodeliti posede i osloboditi ih plaćanja dažbina.
Kada je opasnost od Osmanlija popuštala, na caricu Mariju Tereziju vršen je pritisak da se privilegije ukinu, što je ona nerado učinila 1741. godine. Vojni odredi su se rasformirali, a Sombor je predat na upravu Ugarskoj dvorskoj komori. Vojnici se nisu mirili sa gubitkom privilegija, te nakon okupljanja 1745. godine, na trgu kod Velike pravoslavne Svetogeorgijevske crkve, postižu dogovor o otkupu svog privilegovanog statusa. U carske trezore uplaćeno 150.000 rajnskih forinti i na taj način Sombor stiče rang slobodnog i kraljevskog grada. Dobili su još veću teritoriju, na kojoj su nastala salaška naselja, koja postoje i danas.
1759. godine Srpska pravoslavna crkvena opština osniva Gramatikalnu školu, Latinskom školom upravljaju franjevci, a Avram Mrazović osniva Normu i to predstavlja početak školovanja učitelja, kako kod Srba, tako i kod drugih slovenskih naroda sa ovog prostora. Sombor postaje administrativni, trgovački i saobraćajni centar, koji 1869. godine dobija železnicu, a 1850. štampariju i prve časopise. Postojeće rastinje u gradu se širi i obnavlja i vremenom će ovaj Grad postati zelena oaza.
Opština je od Beograda udaljena 175km severozapadno, od Budimpešte 223km južno, a kada je reč o saobraćaju, magistralni i regionalni putevi je dobro povezuju iz pravca Subotice, Bačkog Brega, Novog Sada i Odžaka, dok železničke pruge idu prema Apatinu, Subotici, Bogojevu i Vrbasu. Naročito povoljan geografski položaj Opštini daje i činjenica da je smeštena u užoj zoni Podunavlja, ali i u zoni Koridora 7.
Nalazi se na 45° 46´ severne geografske širine i 19° 06´ istočne geografske dužine. 1/3 terena Somborske opštine, u geomorfološkom smislu, čine telečke lesne zaravni, odnosno lesna terasa, dok niži inundacioni deo i aluvijalne terase čine aluvijalnu ravan Dunava. Ove morfološke celine preseca relativno gusta mreža kanala.
Klima u Somboru i Opštini je umereno-kontinentalna, ali pojedini delovi podučja imaju izvesne klimatske specifičnosti, pa je tako na Telečkoj zaravni manja suma padavina i veća učestalost vetrova. Srednja godišnja temperaturi vazduha je 10,8°C, prosečna godišnja visina padavina iznosi 585 mm, najniže temperature su u januaru, najviše u julu, dok najčešći vetrovi duvaju iz pravca severa, severozapada i jugoistoka.
U gradu Somboru, prema zvaničnim podacima iz popisa poljoprivrede koji je Republički zavod za statistiku sproveo 2012. godine, 7.996 gazdinstava koristi poljoprivredno zemljište. U najvećem broju imaju oranice i bašte, odnosno najčešće gaje kukuruz za zrno (njih 5.108), a zatim pšenicu i krupnik – 2.842 gazdinstva. Prema broju slede poljoprivredna domaćinstva koja proizvode soju – 1.440, suncokret – 1.234 i lucerku (njih 832).
Najveći broj gazdinstava su porodična (99,16%), a ostalo su pravna lica.
Različitim kombinacijama svinja i živine bavi se ukupno 572 gazdinstva, kombinovano ratarstvom, svinjama i živinom bavi se njih 1.266, a najviše je onih koji su specijalizovani za žitarice (2.667).
Poljoprivredom se u Somboru bavi 16.596 ljudi, a muškarci prednjače kada je reč o ukupnom broju.
Kada je reč o nosiocima gazdinstava u Somboru, muškarci su ponovo u prednosti i učestvuju sa 77,50%, dok je udeo žena mnogo manji (22,50%).
Kada je reč o članovima poljoprivrednih domaćinstava, tu su žene u većini i ima ih 61,44%.
