U gradu Nišu, prema zvaničnim podacima iz popisa poljoprivrede koji je Republički zavod za statistiku sproveo 2012. godine, 8.252 gazdinstva koristi poljoprivredno zemljište. U najvećem broju imaju oranice i bašte, odnosno najčešće gaje kukuruz za zrno (njih 5.971), a zatim pšenicu i krupnik – 5.805 gazdinstava. Prema broju slede poljoprivredna domaćinstva koja proizvode detelinu – 1.450, papriku – 1.439 i paradajz (1.203).
Najveći broj gazdinstava su porodična (99,84%), a ostalo su pravna lica.
Ukupno 1.085 gazdinstava specijalizovano je za žitarice, njih 1.181 bavi se kombinovano ratarstvom, svinjama i živinom, međutim najviše je onih koji se bave različitim kombinacijama useva i stoke (1.588).
Poljoprivredom se u Nišu bavi 18.689 ljudi, a muškarci prednjače kada je reč o ukupnom broju.
Kada je reč o nosiocima gazdinstava u Nišu, muškarci su ponovo u prednosti i učestvuju sa 85,94%, dok je udeo žena mnogo manji i iznosi 14,06%.
Kada je reč o članovima poljoprivrednih domaćinstava, tu su muškarci u manjini i ima ih 37,19%.
Istorija Niša
Prilikom restauracije Niške tvrđave i Medijane, pronađeni su antikviteti iz rimskog doba koji su danas izloženi u Arheološkom muzeju, a na lokalitetima Bubanj i Humska čuka iskopani su predmeti koju svedoče o nastanjenosti prostora iz doba neolita i bronzanog doba. Niš je jedan od najstarijih gradova na Balkanu i na raskrsnici je puteva koji povezuju Evropu i Bliski Istok. Postoji predanje da je Niš sagradio kraljević Niša, kamenjem sa humske čuke, ali ipak grad je nazvan po reci Nišavi koja kroz njega protiče. Kako su se smenjivali razni zavojevači na ovoj teritoriji, tako je i Grad menjao svoj naziv – Rimljani su ga nazivali Naissus, Kelti Navissos, a Sloveni Niš.
Još u antičko vreme Niš je bio velik i značajan grad i velika raskrsnica puteva koji su vodili ka Beogradu, Solunu i Carigradu. Od II veka pominje se u svim vojnim pohodima na prostoru Balkana i važio je za dobro utvrđen grad. Huni će ga ipak osvojiti 441. godine, razrušiti i spaliti, a isto će ponoviti i Varvari. Obnoviće ga vizantijski car Justinijan Veliki u VI veku i nazvati Naissopolis, ali u naletu Avara grad će doživeti novo razaranje. 540. godine Niš su naselili Sloveni, ali će se na ovom prostoru smeniti još dosta osvajača.
987. godine Nišom je vladao bugarski car Simeon, zatim Vizantija, a od 1072. godine Ugri, pa je Manojlo I utvrdio grad, ali njegov naslednik Andronik ga je izgubio. Bugarski kralj Bela III takođe ga je osvojio, a nakon toga grad je bio u posedu Grka. 1189. godine u svom pohodu na Vizantiju, u Nišu je boravio car Fridrih I Barbarosa i tu je sklopljen savez sa knezom Stefanom Nemanjićem o zajedničkoj borbi protiv Vizantije. U sastav srpske države Niš će ući 1241. godine.
1385. godine, nakon 25 dana opsedanja, Turci su zauzeli grad i sa povremenim prekidima vladali su ovom teritorijom sledećih 245 godina. Izgradili su tvrđavu 1723. godine i to je jedna od najlepših građevina iz njihovog perioda. 1737. Austrija napada Tursku i osvaja Niš bez borbe, obnavlja tvrđavu, ali već iste te godine Turci uspevaju da osvoje grad, takođe bez borbe, i naredni period njihove vladavine biće izuzetno težak za lokalno stanovništvo. 1804. izbija Prvi srpski ustanak, a 31. maja 1809. godine dolazi do bitke na Čegru, kada osnaženi Turci napadaju vojvodu Stevana Sinđelića, kome pomoć nije pristigla i on, želeći dostojnu smrt, diže u vazduh celo skladište baruta i Čegarsko brdo. Nakon ove bitke, paša je podigao Ćele-kulu od lobanja boraca sa Čegarske bitke kao opomenu stanovništvu i podsećanje na poraz. I danas, ovo je jedinstveni spomenik te vrste u svetu.
Posle dugih i teških borbi, 1878. knez Milan zauzima tvrđavu, Niš se oslobađa od Turaka i počinje njegov razvoj, kako politički, tako i kulturni – osniva se gimnazija, 1882. godine učiteljska škola, Viša devojačka škola i osnovne škole, rafinerija špiritusa, ciglana, klanica i radionica za remont voznog parka kod železničke stanice, a 1889. godine ozidana je zgrada okružnog načelstva u zapadnoevropskom stilu.
Tokom Prvog svetskog rata, grad je postao ratna prestonica i u njemu je doneta Deklaracija o ujedinjenju i stvaranju države Srba, Hrvata i Slovenaca, tzv. Niška deklaracija. Bugari su okupirali grad 1915. godine, a oslobođenje je došlo 12. oktobra 1918. kada u grad ulazi Prva srpska armija na čelu sa Petrom Bojovićem i proteruje okupatora. U Drugom svetskom ratu, Niš je izgubio veliki broj stanovnika i pretrpeo velike represalije od strane nemačke okupacione vojske, o čemu svedoči koncentracioni logor na Crvenom Krstu gde je streljano 12.000 meštana. Od nemačke okupacije Grad je oslobođen 14. oktobra 1944. godine.
