Opšti podaci o gradu Loznici
Grad Loznica se nalazi u zapadnoj Srbiji, u Podrinju, pripada Mačvanskom okrugu i prostire se na površini od 612 kilometara kvadratnih. Smešten je u blizini granice sa Bosnom i Hercegovinom, u podnožju planine Gučevo, na 142 metra nadmorske visine. Poljoprivredne površine zauzimaju 58,7% teritorije (35.965 ha), a šumske 32,4%, odnosno 19.852 ha.
Graniči se sa opštinama Krupanj i Mali Zvornik, kao i sa gradom Šapcem, ali i sa opštinama Bijeljina i Zvornik koje pripadaju Republici Srpskoj. Pored grada Loznice, kao centra, Opštinu čini još 53 naseljena mesta, a prema poslednjem popisu iz 2011. godine, na njenoj teritoriji živi 79.327 stanovnika. Većinsko stanovništvo čine Srbi sa 94,1%.
Opšti podaci o poljoprivredi
Od oko 35.000 ha na kojima se obavlja poljoprivredna proizvodnja, na oranice otpada 29.000 ha, pašnjake 2.800 ha, voćnjake 2.300 ha, a livade 900 ha. Proizvodnja žitarica na 18.000 ha najznačajnija je u ratarskoj proizvodnji, a slede krmno bilje na 6.000 ha, povrće na 3.200 ha i industrijsko bilje na 1.000 ha.
Istorija Loznice
Na teritoriji Jadra i Loznice prve ljudske naseobine potiču iz perioda starijeg neolita, odnosno starčevačke kulture. Poznato je da su ovde boravili Iliri, kao i da sam naziv Jadar potiče od njih. Za vreme Rimske vladavine na ovoj teritoriji Jadar se nalazio u sastavu provincije Dalmacija, a Genzis je bilo značajno rimsko naselje na mestu današnjeg sela Lešnice.
Smatra se da je Loznica dobila ime po vinovoj lozi koja se tada gajila u rimskoj provinciji, a u pisanim dokumentima pominje se u povelji kralja Milutina 1317. godine, kada je građen manastir Tronoša. U Srednjem veku naziv mesta Loznica ne pominje se duži period, da bi se 1533. godine pojavio kao podatak u popisu stanovništva.
Ovim prostorom tada je vladalo Otomansko carstvo, a Jadar i Loznica su bili u sastavu Zvorničkog sandžaka. Srpsko stanovništvo je u manjini, ali sa željom da se oslobodi turske vlasti, uključuje se u ustanke protiv njih. Vodiće se mnogo važnih i teških borbi na ovom prostoru, sve dok Loznica i Jadar ne uđu u sastav Kneževine Srbije za vreme Miloša Obrenovića, 1834. godine, kada se ukida tursko vlasništvo nad zemljom i feudalni odnosi. U sastav Podrinjskog okruga ući će i Jadarski srez, a Loznica će postati sedište i sreza i okruga i držaće primat sve do pred kraj XIX veka, kada tu ulogu preuzima Šabac.
Do razvoja Loznice dolazi tridesetih godina XIX veka, kada se otvara bolnica, razvijaju zanatstvo i trgovina, grade se industrijski objekti i železnička pruga Šabac-Loznica-Banja Koviljača. Ratovi usporavaju razvoj i smanjuju broj stanovništva, ali je Loznica, i nakon Prvog svetskog rata, ostala središte sreza i prionula na obnovu.
Do privrednog uspona ponovo dolazi tridesetih godina XX veka, kada su otvorene trgovačke i zanatske radnje, ali će i ovaj napredak biti prekinut, ovoga puta, izbijanjem Drugog svetskog rata. Grad je bio okupiran od strane nemačke vojske i biće oslobođen 31. avgusta 1944. godine.
Grad Loznica se nalazi na 44°32`03′′ severne geografske širine i 19°13`17′′ istočne geografske dužine. Od Šapca je udaljen 53 km, od Valjeva 75, Novog Sada 136, a Beograda 139 km. U njegovoj neposrednoj blizini, na svega 6 km udaljenosti, nalazi se selo Tršić, u kojem je rođen Vuk Stefanović Karadžić, kao i manastir Tronoša iz XIV veka.
Tri celine se ističu u reljefu Grada: na severu Cer sa Iverkom, u sredini basen Jadra sa aluvijalnom ravni Drine, a na jugu je planinski venac Gučeva. Svojom topografijom Loznica podseća na džinovsku potkovicu, dok je njen prirodni položaj takav da uslovljava blagu klimu sa malim kolebanjima temperature, ali i dosta najtoplijih dana u godini.
Od hladnih severnih i istočnih vetrova zaštićena je planinama i njihovim obroncima, pa je tako Loznica svojevrsna oaza župnog klimata i primetno se razlikuje od susednih predela. U proseku godišnje padne 800-1000 mm padavina, dok srednja godišnja temperatura vazduha iznosi 11oC.
Vodno bogatstvo Opštine značajno je i raznovrsno, a čine ga reke, podzemne vode, kao i obični i termomineralni izvori. Od reka najznačajnije su: Drina, Jadar, Štira, Lešnica i Žeravija, dok termomineralnim vodama mogu da se pohvale Banja Koviljača i Banja Badanja.
U gradu Loznici, prema zvaničnim podacima iz popisa poljoprivrede koji je Republički zavod za statistiku sproveo 2012. godine, 8.926 gazdinstava koristi poljoprivredno zemljište. U najvećem broju imaju oranice i bašte, odnosno najčešće gaje kukuruz za zrno (njih 6.526), a zatim pšenicu i krupnik – 3.169 gazdinstava. Prema broju slede poljoprivredna domaćinstva koja proizvode lucerku – 1.506, soju – 1.249 i detelinu (njih 1.220).
Najveći broj gazdinstava su porodična (99,91%), a ostalo su pravna lica.
Ukupno 915 gazdinstava specijalizovano je za žitarice, njih 1.029 bavi se kombinovano ratarstvom, svinjama i živinom, međutim najviše je onih koji se bave različitim kombinacijama useva i stoke (1.247).
Poljoprivredom se u Loznici bavi 19.065 ljudi, a muškarci prednjače kada je reč o ukupnom broju.
Kada je reč o nosiocima gazdinstava u Loznici, muškarci su ponovo u prednosti i učestvuju sa 86,70%, dok je udeo žena mnogo manji (13,30%).
Kada je reč o članovima poljoprivrednih domaćinstava, tu su muškarci u manjini i ima ih 31,25%.
